Γνωστή Αθηναϊκή πλατεία, τερματικός σταθμός του μετρό, συνοικία-έδρα του Ελληνικού κοινοβουλίου και κατά μια ανεπιβεβαίωτη φήμη, ο θεμελιώδης νόμος επάνω στον οποίο βασίζεται η διαμόρφωση ολόκληρης της νομοθεσίας της χώρας. Το τελευταίο βέβαια είναι για πολλούς ερευνητές μια γενικευμένη και αρκετά αυθαίρετη ερμηνεία. Γιατί η πολιτική πρακτική έχει δείξει πως υπάρχουν διατάξεις, οι οποίες που εξαιρούνται από αυστηρούς και γενικόλογους περιορισμούς που ακούν στο όνομα π.χ. «κράτος δικαίου», «εθνική και λαϊκή κυριαρχία» και «εθνική ανεξαρτησία». Αν οι εκάστοτε κυβερνήσεις ήταν υποχρεωμένες να ακολουθήσουν κατά γράμμα τις αγκυλώσεις του συνταγματικού κειμένου με τα 120 δυσνόητα και περιοριστικά άρθρα, ενδεχομένως η χώρα μας θα ήταν στην κατάσταση του 1827, που ψηφίστηκε το πρώτο Σύνταγμα στην Τροιζήνα, στην Γ’ Εθνοσυνέλευση.
Γιατί, σύμφωνα με τις εντολές του Συντάγματος, οι πολιτικοί και δη οι ασκούντες κάποιο υπούργημα δε θα μπορούσαν να πάρουν το καθιερωμένο βιδάνιο-μίζα (βλ.σχ. λήμμα), και συνεπώς δε θα μετασχηματιζόταν η επιθυμία και ο σχεδιασμός, σε έργο και ενέργεια. Τα παιδιά μας θα πήγαιναν ακόμη σε κρυφά σχολειά. Μηδέ δρόμοι, μηδέ αεροδρόμια, μηδέ σιδηρόδρομοι, μηδέ C4i, μηδέ Siemens - υψηλή τεχνολογία, μηδέ Ολυμπιακοί αγώνες και τα τόσο χρήσιμα και πολύτιμα για τον Ελληνισμό γήπεδα-διαμάντια Badminton, Equestrian, Softball και Rowing, όπου χιλιάδες Ελληνόπουλα αθλούνται και διαπρέπουν στην οικουμένη. Και το σπουδαιότερο (κρατήσου σύντροφέ μου) μηδέ ΔΝΤ, μηδέ Μνημόνιο, μηδέ Τρόικα, αφού ο ανεφάρμοστος και ανεδαφικός αυτός Θεμελιώδης Νόμος, απαιτεί κύρωση από τη Βουλή με ενισχυμένη πλειοψηφία 181 βουλευτών. Πρακτικά δηλαδή αδύνατο.
Ειδικά η Χούντα που μας κυβερνά (από το Ισπανικό Junta, που σημαίνει σύνδεσμος, δηλαδή η κυβέρνηση που είναι ο σύνδεσμος μεταξύ λαού και εξουσίας), σε μια εποχή ιδιαίτερα δύσκολη και θολή, που η παγκόσμια οικονομία καταβάλει προσπάθειες να βρει τα πατήματά της, αν λοιπόν η junta του Παπανδρέου ακολουθούσε τις αρτηριοσκληρωμένες διατάξεις του συντάγματος, υπήρχε περίπτωση να μη μπορούμε να ανταποκριθούμε στις δανειακές μας υποχρεώσεις και να ρεζιλευόμαστε διεθνώς στις Γαλλικές και τις Γερμανικές τράπεζες. Αφού τα φάγαμε καλά καλά όλοι μας μαζί, ήρθε η ώρα να πληρώσουμε το λογαριασμό. Και έτσι η junta του Παπανδρέου αποφάσισε να υπερβεί τις αγκυλώσεις του Θεμελιώδους και κατάφερε να συνάψει ένα λυτρωτικό δάνειο με κάποιους γενναιόδωρους φιλέλληνες, ώστε να καταφέρουμε να ανταποκριθούμε στις υποχρεώσεις μας, υποθηκεύοντας ως ελάχιστο αντίδωρο την ελάσσονος σημασίας Εθνική μας κυριαρχία.
Ποιος το χέζει το Σύνταγμα…
Όσο για την ακροτελεύτια διάταξή του, που συγκινητικά δηλώνει πως «η τήρηση του Συντάγματος επαφίεται τον πατριωτισμό των Ελλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει» …το άλλο με τον Τοτό, το ξέρεις;
Τον πατριωτισμό ποιών; Των διεφθαρμένων, τεμπέληδων και μπουκωμένων από τη μάσα Ελλήνων;
Ε τους …
Τι σκέφτονται…
