Ονομάζουμε μίζα τον περίφημο εκκινητή (starter) του αυτοκινήτου. Μετατρέπει την ηλεκτρική ενέργεια σε μηχανική και έτσι κινείται επιτυχώς το όχημα. Στην πολιτική μίζα ονομάζουμε μεταφορικά και χαριτωμένα, τη νόμιμη και ηθική αμοιβή του δημοσίου λειτουργού οποιασδήποτε βαθμίδας, ώστε να διευκολυνθεί στην προσπάθειά του να μετατρέψει την επιθυμία εκτέλεσης ενός έργου σε ενέργεια, σε έργο αυτό καθ’ αυτό τελικά.
Οι συντηρητικοί πολέμιοι αυτής της εθιμικής πια διοικητικής τακτικής-αμοιβής, στην επιχειρηματολογία τους διατείνονται πως η μίζα λειτουργεί ως ανάσχεση στον όποιο έλεγχο της τιμής, της ποιότητας και της νομιμότητας του υπό λαδώματος έργου. Η ιστορία δεν τους δικαιώνει και η καθημερινή πρακτική καθιστά τους ισχυρισμούς τους αίολους. Η προβοκατόρικη φήμη πως τα δημόσια έργα στοιχίζουν στην Ελλάδα τρεις φορές περισσότερο από τα αντίστοιχα στην Ισπανία επί παραδείγματι, κτυπά με ορμή στο ακατάλυτο επιχείρημα πως τα αντίστοιχα έργα στην Ελλάδα είναι σαφώς τρεις φορές καλύτερα.
Όσο για την κακόβουλη φημολογία που θέλει τον ευπατρίδη υπουργό Κο Τσοχατζόπουλο να έχει παραλάβει λόγω μίζας υποβρύχια που γέρνουν, ξεχνούν οι Γκεμπελίσκοι πως τα υποβρύχια βρίσκονται κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας. Και εκεί λόγω της συνισταμένης διαφόρων φυσικών δυνάμεων, που η περιγραφή τους δεν είναι του παρόντος, δε γέρνει τίποτα.
