Μια προσφορά στους αναγνώστες του Ψαρόγατου η από την στήλη ΚΕΡΚΕΖΟΣ της τοπικής εφημερίδας ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ .
«Αρχή σοφίας, η των ονομάτων
επίσκεψις»
Αντισθένης
Και άλλα πολλά. Βλέπεις οι αρχαίοι νομείς αυτού του οικοπέδου, όλη μέρα
καφενολογούσαν. Δούλευαν οι δούλοι και οι ίδιοι σουλατσάριζαν και το έπαιζαν
προβληματισμένοι…Αφού λοιπόν για να κατανοήσεις τον κόσμο, πρέπει πρώτα να περιπλανηθείς στην ετυμολογία των λέξεων που τον περιγράφουν, η στήλη πιστή και συνεπής στους σκοπούς τους οποίους υπηρετεί χρόνια τώρα (ενάργεια, εθνική αφύπνιση, ανεξάρτητη ενημέρωση, καταπολέμηση του δάκου και της μουχρίτσας του μυαλού κλπ) εκπονεί και παρουσιάζει την ΚΕΡΚΕΖΟPEDIA.
Στο τεύχος αυτό θα αναλύσουμε λήμματα επίκαιρα, λήμματα-λύματα μιας εποχής που οι επόμενες γενιές θα θυμούνται να ξεχνούν (η αναφορά γίνεται με αλφαβητική σειρά).
ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ
Παρά την περί του αντιθέτου ψευδαίσθηση, η αξιοπρέπεια είναι μια ελαστική ως προς την ερμηνεία έννοια, που ο καθένας την ερμηνεύει κατά το δοκούν.
Αξιοπρέπεια, επί παραδείγματι, για μια μεγάλη μερίδα του πληθυσμού, που εμείς οι ερευνητές χαρακτηριστικά καλούμε ως πλέμπα ή μαρίδα ή πόπολο, καλείται η μεροληπτικά υπέρ αυτών ορισμένη άποψη ισονομίας, ισοπολιτείας και γενικά οποιασδήποτε ισοπαλίας. Είναι για παράδειγμα το αόριστα ορισμένο δικαίωμα στην εργασία!!!. Είναι η ακατανόητη και χωρίς έρμα διεκδίκηση της διαφάνειας και της αξιοκρατίας!!! Είναι μια ισοπεδωτική και ουτοπική επιδίωξη υγείας, παιδείας και ελευθερίας για όλους. Είναι η παρανοϊκή απαίτηση στην ισότιμη συμμετοχή ενός ιδιότυπα ορισμένου κοινωνικού μερίσματος.
Για τα μέλη τώρα μιας άλλης ομάδας, πληθυσμιακά υποδεέστερης, αλλά σαφώς «υπέρτερης σε ικανότητες» και ξεκάθαρα πιο «επιτυχημένης» και συνειδητοποιημένης από την πρώτη, είναι η δυνατότητά τους να ζουν όπως τους αρμόζει, όπως έχει αποφασίσει το αόρατο χέρι της θείας ισορροπίας της εντροπίας του Σύμπαντος, που για συντομία στις οργανωμένες κοινωνίες καλούμε ως «Θεό». Η «θεϊκά» λοιπόν ορισμένη αυτή κάστα συμπεριλαμβάνει τους πολιτικούς, τους επιχειρηματίες, γενικότερα τους ιππότες των αγορών που διεκδικούν δικαίως την υπεραξία της αξίας και των ικανοτήτων τους, γνωρίζοντας πως η κοινωνία χωρίς αυτούς δε θα ήταν παρά μια ζούγκλα ανθρωποειδών, ένα άναρχο συνονθύλευμα δίποδων, χωρίς αρχή και τέλος, χωρίς ισορροπία και ευμάρεια, χωρίς Μερσεντές, Λουί Βουιτόν και Βανσερόν Κονσταντέν.
