Είναι μεγάλη κουβέντα να τιμάς τα παντελόνια που φοράς. Οι άνθρωποι που τα τιμούν δεν είναι μόνο άντρες. Είναι ανεξαρτήτως φύλου, κοινωνικής θέσης, οικονομικής επιφάνειας, οικογενειακής κατάστασης, εκπαιδευτικής κατάρτισης, εξωτερικής εμφάνισης. Είναι οι άνθρωποι που όταν σου λένε καλημέρα σε κοιτούν στα μάτια, εννοούν αυτό που λένε, μιλούν ενώπιον σου όπως και εν τη απουσία σου και εάν εν απουσία σου, σε επαινέσουν, συνήθως δεν το μαθαίνεις από τους ίδιους. Είναι αυτοί που δεν δίνουν υποσχέσεις αλλά κρατάνε λόγο. Γι αυτούς η υπογραφή είναι απλώς τυπική. Έχουν ήδη υπογράψει δίνοντας τα χέρια. Τιμούν συγγενείς, συνεργάτες και φίλους προστατεύοντάς τους από κακά στόματα και κακές στιγμές. Στους συνεργάτες και στους φίλους εκθέτουν ανοιχτά τη διαφωνία τους, και ποτέ μα ποτέ σε τρίτους.
Χωρίς ανταλλάγματα, χωρίς διλήμματα, οι άνθρωποι του είδους αυτού, υπηρετούν το δίκαιο μα δεν το φωνάζουν. Στην ανάγκη βγάζουν σπαθί και ασπίδα χωρίς το φόβο μήπως χάσουν την εύνοια κάποιων! Η σταθερή τους άποψη για τους ανθρώπους δεν αλλάζει βάσει συνθηκών. Κρίνουν το άτομο για το ίδιο το άτομο και όχι για ό, τι το περιβάλλει.
Έτσι είναι ο τρόπος ζωής αυτών των ανθρώπων. Έτσι είναι φτιαγμένοι. Δεν μεταλλάσσονται, δεν αλλοτριώνονται, δεν παραμορφώνονται. Το υλικό απ’ το οποίο είναι φτιαγμένοι δεν επηρεάζεται από εξωτερικές συνθήκες, παραμένει συμπαγές. Δε χαλάει ποτέ. Διατρέχει το χρόνο και φτάνει στο τέλος με την ίδια σύσταση που ξεκίνησε. Ατόφιο.
Υ Γ
1. Όταν λες τελείωσε εδώ σημαίνει τελείωσε εδώ.
2. Τίποτε δεν μένει κρυφό υπό τον Ήλιο...
