Ο γάλλος φιλόσοφος Michel Foucault σε μια συνέντευξη που έδωσε λίγο πριν από τον θάνατό του (γεννήθηκε το 1926 και πέθανε το 1984), στην ερώτηση «τι είναι η φιλοσοφία», έδωσε την απάντηση: «Φιλοσοφία είναι εκείνη η δραστηριότητα μέσω της οποίας ο καθένας μας μπορεί να γίνει κάτι το διαφορετικό από αυτό που είναι».
Γνωσιοθεωρία, φιλοσοφία της ιστορίας, θεωρία της εξουσίας, ηθική και αισθητική για τον Foucault είναι ένα ενιαίο θεωρητικό σύμπαν το οποίο εκφράζει έναν αντίστοιχο τρόπο ζωής.
Με βάση όλα αυτά, μπορούμε να αντιληφθούμε την τελευταία εκδοχή του Μαγκρίτ στο Αυτό δεν είναι πίπα. Τοποθετώντας το σχέδιο της πίπας και τη διατύπωση που του χρησιμεύει ως λεζάντα στην καλά οριοθετημένη επιφάνεια ενός πίνακα πάνω σε ένα ξύλινο τρίεδρο χοντρό και στέρεο, ο Μαγκρίτ κάνει ό,τι χρειάζεται για να ανασυστήσει […] τον κοινό τόπο στην εικόνα και τη γλώσσα. Όμως, αυτή η επιφάνεια αμφισβητείται πάραυτα: διότι η πίπα, την οποία ο Μαγκρίτ, με τόσες προφυλάξεις, είχε προσεγγίσει στο κείμενο, είχε εγκλείσει μαζί με αυτό το θεσμικό ορθογώνιο του πίνακα, νατην που πέταξε: είναι εκεί ψηλά, σε μια επίπλευση χωρίς σημείο αναφοράς, μην αφήνοντας ανάμεσα στο κείμενο και το σχέδιο, του οποίου θα έπρεπε να είναι ο σύνδεσμος και το σημείο σύγκλισης στον ορίζοντα, παρά μόνο ένα μικρό κενό χώρο, τη στενή αυλακιά της απουσίας της –κάτι σαν σημάδι χωρίς φυσική περιγραφή της διαφυγής της.
Και τότε, πάνω στους λοξότμητους, και τόσο φανερά ασταθείς, ορθοστάτες του, δεν απομένει στο καβαλέτο τίποτε άλλο παρά να ανατραπεί, στο πλαίσιο να διαλυθεί, στον πίνακα και την πίπα να κυλήσει καταγής, στα γράμματα να σκορπιστούν: ο κοινός τόπος –ένα τετριμμένο ή καθημερινό μάθημα– έχει χαθεί […]».
Mισέλ Φουκώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου