Πολύς λόγος γίνεται τελευταία για τα δάχτυλα. Μεταφορικά και κυριολεκτικά. Άλλες φορές προσβάλουν και άλλες στοχοποιούν.
Κάποτε επικοινωνούσαμε με τις λέξεις. Τώρα επικοινωνούμε με τα δάχτυλα. Όλοι δείχνουν όλους. Ζούμε στην εποχή των δαχτυλοδεικτούμενων. Κυνηγάμε φαντάσματα. Αναζητάμε ενόχους. Διψάμε για αίμα από όπου κι αν προέρχεται.
«νικημένο μου ξεφτέρι δεν αλλάζουν οι καιροί, με φωτιά και με μαχαίρι πάντα ο κόσμος προχωρεί»
Όταν κάποιος σου δείχνει το φεγγάρι, μην κοιτάς το δάχτυλο.
ΑπάντησηΔιαγραφήαπό τη διδασκαλία ΖΕΝ