Αιγινήτη, Αιγινήτισσα, Παρασκευά, Παρασκευή, λαέ βασανισμένε
Ίσως ούτε και εμείς, τα ιδρυτικά στελέχη του κινήματος, δεν
πιστέψαμε αρχικά πως η ιδρυτική μας διακήρυξη και η κατοπινή εκπεφρασμένη
επιθυμία μας να παρέμβουμε δραστικά στην εξαθλιωμένη πολιτική ρουτίνα της
νήσου, θα έβρισκε τόσους πολλούς υποστηρικτές, τόσους πολλούς συνοδοιπόρους.
Ίσως ούτε και εμείς δεν πιστεύαμε πως η απελπισία και η
ανασφάλεια θα άνοιγαν τόσο γρήγορα διάπλατα το νου και την ψυχή των ιθαγενών
και με βλέμμα απαλλαγμένο από κάθε είδους φαύλους κομματικούς και συγγενικούς
εγκλωβισμούς θα αποζητούσαν, εν πρώτοις διαδικτυακά, την κουπαστή της δύσβατης
ανηφοριάς στο όνομα του Δημοτικού μας συνδιασμού.
Ετσι λοιπόν θέτουμε υποψηφιότητα στη βάσανο των
αυτοδιοικητικών εκλογών, διεκδικώντας στην αρχή το Δήμο και δημιουργώντας με
τον τρόπο αυτό ένα ΠΟΤΑΜΙ Πανελλήνιας Μαλακίας, με σκοπό την ολοκληρωτική
πολιτική ανατροπή.
«Το Μα.Λα.Κι.Α. στην εξουσία», όχι για να επαναλάβει, αλλά
για να διαλύσει και να ξαναχτίσει την Ιεριχώ.
«Το Μα.Λα.Κι.Α. στην εξουσία», όχι με χτύπημα στην πλάτη,
όχι με χάδι στο αυτί, αλλά με την αντάρα της καρδιάς.
«Το Μα.Λα.Κι.Α. στην εξουσία», όχι σαν πιστή απεικόνιση ενός
δύσμορφου παρελθόντος, αλλά σαν εγγυητής της απαλλαγής από κάθε είδους στρεβλά
στερεότυπα, της απαλλαγής από κάθε μορφή παθογένειας.
«Το Μα.Λα.Κι.Α. στην εξουσία», αγωνιώδης έκκληση, υπερβατική
προτροπή, εβαπορέ (συμπυκνωμένη) οργή.
«Το Μα.Λα.Κι.Α. στην εξουσία», όχι ως πανάκεια, αλλά ως μια
οργανωμένη επέμβαση στην παπαρολογία και στην ανέξοδη υποσχεσιολογία των
απανταχού εκλογικών εναγκαλισμών, των ανάλγητων εραστών της Κυριακής των
εκλογών.
«Το Μα.Λα.Κι.Α. στην εξουσία», γράφει απελπισμένα ο άγνωστος
αναρτητής. Και ζητά από το καινούργιο και το άφθαρτο να ξορκίσει και να
συγκρουστεί με το παρελθόν που αγκομαχά και αγωνιά να διατηρηθεί.
Να διατηρηθεί, συντηρώντας στην άλμη της πολιτικής αφασίας,
την αναξιοκρατία, την ανομία, το δίκαιο των ημετέρων, την αδιαφορία για τη ζωή
και την προκοπή μιας κοινωνίας, γυμνασμένης στο ανεκπλήρωτο και στο φαύλο.
Όμως τους έχει πάρει ήδη το νερό από τα ποδάρια.
Δεν καγιαντάρει άλλο το πόπολο. Δεν συμβιβάζεται άλλο ο
κόσμος.
Είναι καθολική η οργή, η λαϊκή δυσφορία και ολοένα
επιταχυνόμενη η κοινωνική απογοήτευση.
Και οι εξελίξεις αναμένονται ανατρεπτικές.
Το παρελθόν έχει σταματήσει από καιρό, να πείθει, να
εμπνέει, να καθοδηγεί και το σημαντικότερο να σέβεται τη νοημοσύνη και την
αντίληψη των πολιτών.
Όμως, όσο και να προσποιούνται, το νιώθουν ήδη πως το νέο
που γεννιέται σε αυτό το ένοχο και διεφθαρμένο περιβάλλον, δε θα είναι άλλη μια
φαιά παραφυάδα του υποκριτικού, ανίκανου και διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος.
Το τσουνάμι της αγανάκτησης, της οργής, της αηδίας, της καθολικής πια
διαπίστωσης πως «δεν πάει άλλο», μετασχηματίζεται σε διεκδίκηση. Και ας το
πάρουν επιτέλους χαμπάρι: «ο καρχαρίας αυτός έχει κοφτερά δόντια».
ΕΛΑ ΜΑΖΙ ΜΑΣ
Τουλάχιστον θα περάσουμε καλά. Γιατί αν πετύχει η Μα.Λα.Κι.Α
τύφλα να χουν οι ...... εκλογές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου