ΜΙΑ ΔΑΣΚΑΛΑ ΑΦΗΓΕΙΤΑΙ....

Στην Αίγινα όταν ήμουνα, έμενα στην πόλη, το σχολείο που δούλευα όμως ήταν περίπου 5 χλμ. μακριά. Κάθε πρωί έπαιρνα το αυτοκινητάκι μου και ανηφόριζα για τον υπέροχο Αγ. Ασώματο. Κάποια στιγμή λοιπόν προσφέρθηκα να παίρνω μαζί και μια συνάδελφο, ας την αποκαλούμε Σ. (από το συνάδελφος)
- Θα με περιμένεις κάθε πρωί στην γωνία. στις 8.00.
- Σε ποια γωνία;
- Στο στενό του σπιτιού μου.
- Πού δηλαδή;
- Έλεος ρε Σ., στο στενό πριν τον Κρητικό, 100 φορές έχεις έρθεις.
- Ααααα κατάλαβα.

Κάθε πρωί λοιπόν περίμενα την Σ. στη γωνία, συνήθως αργούσε και την έπαιρνα τηλ.
- Έρχομαι, έρχομαι περπατάω προς τα 'κει.
- Άντε, θα αργήσουμε.

Κάθε πρωί φτάναμε στο σχολείο 1 λεπτό πριν ή 1 λεπτό μετά, από το χτύπημα του κουδουνιού.

Εκείνη τη μέρα η Σ. πάλι δεν ήταν στην ώρα της. Παίρνω τηλ, δεν απαντάει. Ωχ, λες να την πήρε ο ύπνος, αναρωτιέμαι και ξαναπαίρνω. Τίποτα. Τρίτο τηλέφωνο, πάλι τίποτα.
Άι σιχτίρ Σ., έλα με τα πόδια σκέφτομαι και ξεκινάω. Φτάνω στο σχολείο και βλέπω την Σ. στην πόρτα να μου γελάει, έχει και σουσαμάκι κολλημένο στο ένα δόντι.

- Καλά ρε, γιατί δεν μου λες να μην σε περιμένω.
- Ήρθα αλλά δεν ήσουνα στην γωνία.
- Τι μας λες; Και όλες τις φορές που πάω εγώ και δεν είσαι εσύ; Σε παίρνω ένα τηλέφωνο τουλάχιστον.
- Μα σε ειδοποίησα.
- Πότε καλέ;
- Μα...
- Άλλη φορά να με παίρνεις τηλέφωνο, μην περιμένω τζάμπα.
- Μα...
- Τι μα;
- Μα...
-Τι μα ρε Σ.;
- Δεν θα το είδες φαίνεται.
- Ποιο να δω;
- Σου άφησα ένα χαρτάκι στη γωνία, πάνω στη μάντρα που έγραφε "Μαρίνα μην με περιμένεις, έφυγα", για να το δεις και να μην περιμένεις. Έβαλα και μια πέτρα πάνω για να μην το πάρει ο αέρας!!! Νόμιζα ότι θα το δεις!
- ...